تلخ و شیرین

داشتم به پست های قبلیم نگاه می کردم ، اتفاقاتی که تو سال گذشته درگیرش بودیم و یا به طور مشخص مربوط به خودم بود . هیچ وقت فکرش رو نمیکردم منتظر چه نو ظهوری خواهیم بود ! این حجم باورنکردنی از درد و نگرانی و استرس جداً خارج از حد تصور بود و هست. به هر حال باید زندگی کنیم. غم و غصه فایده ای نداره.خیلی از ما منتظر فرصتی بودیم که یسری مهارت جدید یاد بگیریم یا اونها رو تقویت کنیم ؛ یسری دیگه دوست داشتند فرصتی پیش بیاد و کتابهایی رو که تو ققسه کتابخونه آرشیو

روزهای آخر پاییز سال یک هزار و سیصد نود و هشت نه دیدنیست نه شنیدنی با این حال پاییز همیشه حس و حال خوبی واسم داشته خصوصا امسال که یک قدم به خودم نزدیکتر شدم . ترسم از اینکه فعل عاشق بودنش دچار Inversion بشه . این روزها به جای شمردن جوجه ها ، نفس هامون به شمارش افتاده . هوا بد گرفته ست . من از روزهای آخر پاییز ، هوای برفی و مه آلود و شبنم سراغ دارم . اکسیژنی واسه آروم شدن نیست . نفس کشیدن، شده عادتمون تا ادای زنده ها رو در بیاریم.